Gdy drgania mechaniczne trafiają do ucha, są łączone i kierowane do błony bębenkowej. Zaczyna ona wibrować, przy czym wibracje dźwiękowe są wzmacniane, a następnie przekształcane w impulsy elektryczne w uchu wewnętrznym. Impulsy te docierają do mózgu za pośrednictwem nerwu słuchowego, w wyniku czego odbieramy dźwięk, odgłos, hałas lub huk.

Im wyższe ciśnienie akustyczne (wahania ciśnienia fal dźwiękowych), tym głośniejsze jest odczuwane zdarzenie akustyczne - jednak fizjologiczne odczucie głośności zależy nie tylko od ciśnienia akustycznego, ale również od częstotliwości dźwięku.

Częstotliwość opisuje liczbę oscylacji na sekundę i jest wyrażana w Hercach (Hz). Zakres słyszalnych częstotliwości wynosi od 16 Hz do 20.000 Hz, przy czym bardzo niskie i bardzo wysokie tony są odbierane jako mniej głośne niż tony o średniej częstotliwości. Dźwięki o różnych częstotliwościach mogą więc wydawać się takie same, choć mają inne ciśnienie akustyczne. Obszar wrażeń słuchowych zawiera przegląd zakresów ciśnienia akustycznego i częstotliwości dźwięków odbieranych przez człowieka.

Zagadnieniami tymi (dźwięk mierzalny oraz przetwarzanie i percepcja dźwięku) zajmuje się psychoakustyka, dlatego też leży ona pomiędzy dwoma dyscyplinami naukowymi: fizyką i psychologią. Przy częstotliwości 1000 Hz zakres ciśnienia akustycznego odczuwalnego przez człowieka wynosi około 0,00002 Pascala i 20 Pascali. Ponieważ współczynnik ten odpowiada 1 do 1 miliona, wprowadzono logarytmiczną wartość stosunku decybeli (db) dla poziomu dźwięku, aby móc łatwiej wykryć ten zakres. Wzrost poziomu o 10 dB jest odbierany jako podwojenie głośności, a podwojenie liczby źródeł dźwięku odpowiada wzrostowi głośności o 3 dB. Odległość pomiarowa powinna być zawsze przestrzegana i określona, aby móc ocenić poziom ciśnienia akustycznego w sposób niezafałszowany.

Aby móc odtworzyć ludzkie odczucie głośności za pomocą technicznej miary ciśnienia akustycznego (db), opracowano filtry, które uwzględniają spektrum częstotliwości dźwięku. Bardzo niskie i wysokie częstotliwości są korygowane w dół. Wartości decybeli oceniane za pomocą filtrów częstotliwościowych to db(A). Często poziom ciśnienia akustycznego (db) i skorygowany poziom ciśnienia akustycznego (db(A)) stosuje się zamiennie, chociaż nie są one ze sobą porównywalne.

Nie można ich również ze sobą zestawiać, ponieważ zakres częstotliwości musi być uwzględniony w obliczeniach już podczas występowania zdarzenia dźwiękowego.

Fale dźwiękowe, które są postrzegane jako uciążliwe nazywamy hałasem. Hałas jest więc dźwiękiem niepożądanym. Emisje dźwięku są jednak oceniane nie tylko na podstawie cech akustycznych, takich jak głośność, czas trwania i częstotliwość, ale zależą również od subiektywnego postrzegania. Każdy człowiek inaczej odczuwa dźwięki.

Na przykład, głośny koncert rockowy może być odbierany przez jedną osobę jako przyjemny, podczas gdy innej osobie może przeszkadzać nawet cicha muzyka. Uszkodzenie słuchu może nastąpić w wyniku ostrego urazu dźwiękowego (np. jednorazowo 150 dB(A)) lub przewlekłego urazu dźwiękowego (długotrwale powyżej 85 dB(A)). Znacznie częstsze są jednak choroby wywołane hałasem, które są wywoływane przez mniej drastyczne, codzienne dźwięki.

Przewlekłe narażenie na hałas może prowadzić do zaburzeń psychicznych, takich jak zaburzenia koncentracji i snu, stres i obniżona odporność, nie wspominając o ogólnych reakcjach organizmu. Ryzyko zawału serca jest o 20 procent wyższe przy regularnym narażeniu na hałas o natężeniu 65 dB(A) niż przy obciążeniu 50-55 dB(A). Zazwyczaj za normę przyjmuje się 30 dB(A) jako normalny hałas tła w cichym pomieszczeniu. Od 50 dB(A) hałas otoczenia osiąga już głośność rozmowy i staje się uciążliwy.

ASMR to skrót od „Autonomous Sensory Meridian Response” i opisuje przyjemne uczucie mrowienia, rozciągające się od głowy przez całe ciało. Te przyjemne odczucia powstają w następstwie pewnych „wyzwalaczy”, tj. bodźców wizualnych, akustycznych lub dotykowych.

Termin ten zyskał popularność z początkiem 2010 wraz z rozwojem trendu filmów ASMR. Oglądanie filmów ma działać uspokajająco na widza poprzez przyjemne odgłosy i niewymuszone działania. Ponieważ życie jest już wystarczająco glośne, a codzienny stres jest stałym towarzyszem, chcemy wykorzystać nasze zasoby, aby stworzyć chwile spokoju i relaksu. Nasze produkty są nie tylko bardzo ciche – nawet ich instalacja może być spokojnym doświadczeniem audiowizualnym, które wywołuje mrowienie.

Komora bezechowa to akustyczne pomieszczenie laboratoryjne charakteryzujące się głośnością otoczenia poniżej progu percepcji człowieka. Jest to zatem przestrzeń ciszy absolutnej. Ściany boczne, sufit i podłoga są pokryte specjalnymi matieriałami pochłaniającymi dzięki.

Ponadto pomieszczenie otoczone jest bardzo grubą betonową ścianą, która zapobiega przedostawaniu się hałasu z zewnątrz.W tych laboratoriach badamy głośność naszych produktów, a następnie ulepszamy je, koncentrując się na bardzo cichej pracy.

Ta przestrzeń ma bardzo szczególny wpływ na ludzi. Ponieważ nie ma absolutnie żadnego hałasu otoczenia, dźwięki wytwarzane przez samo ciało są odbierane głośniej. Po pewnym czasie słychać np. odgłos przepływu krwi w uchu. Ponadto ludzie zawsze orientują się w przestrzedni w oparciu o otaczające ich dźwięki otoczenia, przez co ich brak może być odbierany jako dość niepokojący. Istnieje zatem mit, że nikt nie jest w stanie wytrzymać przebywania w bezechowym pokoju dłużej niż 45 minut. Razem z YouTuberem AlexiBexi, postanowiliśmy dotrzeć do sedna tego mitu.